Vandaag is zo een dag die je liever over slaat. Gisteren zijn ma en Tonnie melk wezen halen bij de boer. Die was ook aan het slachten, en wij hadden een half varken besteld bij hem. Dus die kwam gister mee. Na een nacht besterven, moest die vandaag in de vriezer gemaakt worden. Dus Tonnie ging opa en oma helpen, en ik had baby oppas dienst.
Eigenlijk ging alles prima, het varken zat eerder in de vriezer dan ze gedacht hadden. En hier ondanks de sneeuw konden Toontje en Remi lekker in de wei spelen.
Het zijn twee totaal verschillende karakters. Toontje is een druktemaker en moet overal zijn neus tussen steken. Remi is rustig en ligt het liefst op schoot lekker knuffelen.
Pa en ma hadden nog ruzie met het worst machine. Dus na het eten ging ik naar huis en Tonnie bleef nog even om te kijken wat het probleem was.
Thuis gekomen, haal ik Toon en Remi uit hun hok, als ik dat niet doe, breken ze het hok af. En ik ga de honden bakken vol gooien want die waren leeg. Onze honden hebben altijd brok staan.
Ik gooi eerst de bakken in de keuken vol, Max had wel trek dus gaat eten. Ik loop door naar de kamer om daar de bakken te vullen. Hoor ik Max snauwen, ik wist nog niet naar wie, maar begon hem meteen te corrigeren met mijn stem en loop naar de keuken om te kijken. Toon stond op een afstandje onschuldig te kijken en alles was rustig.
Ik loop terug naar de kamer om mijn karweitje af te maken. Weer gesnauw, ik terug naar de keuken met de nodige krachttermen in mijn mond. Max stond alleen bij zijn bak en Toon stond een beetje raar onder een stoel.
Ik kijk nog een keer goed en zie twee of drie bloeddruppels op de grond. Beslist niet alarmerend. Maar pak Toon onder de stoel vandaan om te kijken wat er aan de hand was. En dacht aan een klein wondje wat ik even moest verzorgen.
Toen ik Toon onder de stoel vandaan had en keek waar het wondje zat. Zag ik dat er bloed langs zijn kopje liep en zijn oog er uit geplopt was. Dat was geen kleinigheidje.
Telefoon gepakt en direct Tonnie naar huis laten komen. Want hoe dan ook had ik een paar extra handen nodig want Toon wilde niet stil blijven staan of liggen. Dus ik kon ook niet goed kijken wat de schade precies was.
Tonnie komt buiten adem het huis in rennen. Ik zat met Toon op de bank. Gekeken wat er nu eigenlijk aan de hand was. Waarschijnlijk heeft Max met zijn gesnauw naar Toon, precies met zijn hoektand langs een zacht gedeelte gesneden. Hij had beslist niet gebeten want dan hadden we een heel andere wond gezien. Maar het was precies boven zijn oog daar zat een snee waardoor het oog er uit kon.
Ik had nog even zo iets van ik plop dat oog terug in de kas. Maar met een flinke snee gaat dat niet lukken. Naar de dierenarts, voor dat we er zijn zal dat niet meer veel uithalen. Want Toon bleek toch ook flink te bloeden. Oog terug, ontstekingen of misschien oog kwijt. Al met al hebben wij snel de beslissing genomen om Toon uit zijn lijden te verlossen. Dat was volgens ons op dat moment de beste optie voor Toon.
Even voor de goede orde. Max is beslist niet vals naar de andere dieren. Hij duld geen andere kop in zijn voerbak als hij aan het eten is, van wie dan ook. Toon wist dat allang, maar had er schijt aan. De eerste keer was Toon goed gewaarschuwd en stond ook op een afstandje. Ik draai me om en Toon is terug gegaan naar de bak. Dit was een bizar ongeluk met fatale gevolgen voor Toon. En nu is Remi dus weer Remi, en die respecteert de honden wel bij hun bak.
Maar deze dag hadden we liever overgeslagen.
Groetjes Diane.