Gisteren naar goede vrienden in België geweest. En dat was weer ouderwets super gezellig.
Ze hadden appeltaart met slagroom bij de koffie,jammie. En nee, wij kwamen niet weg voor het eten. Zoals ik al gezegd heb, het was ouderwets.
Dus er werd gekookt en hebben we gezellig gegeten en lekker ook trouwens. Maar vooral vreselijk veel geluld. Al met al waren we vannacht weer ergens terug.
Ik hoop dat mijn vriendin niet teveel boet voor gisteren. Want ze zit midden in het vechten tegen kanker. Maar het was het zo waard om elkaar weer te zien. En ik ben blij dat ik perse naar haar toe wilde gaan. Want we weten niet of we elkaar ooit weer zien. En dat is een vreemd idee. Zoals ze zelf zegt. Het kan nog één jaar zijn, maar ze gaat voor zeker nog twintig jaar.
Ik heb zoveel respect voor de vechtlust van die twee. En ik gun ze nog vijftig jaar samen.
Maar goed, we waren erg laat thuis, maar weer klaar wakker om acht uur. Koffie hielp niet, nog een uurtje slapen was ook niks, een lange douche nah ook niet echt. Dus ben ik al de hele dag duf en bijna te lam om mijn ene voet voor de ander te zetten.
Maar vanmiddag weer even bij Lotte geweest. De kleine heeft gepoept dus is wat minder geel. Nu nog regelmatig die luier vol en dan is dat probleempje opgelost.
Ik denk door het niet regelmatig poepen, is die kleine nog wat lastig met eten. Maar papa regelt dat wel, die kan wel streng zijn. Zodat die kleine snel een ritme gaat krijgen. Mama kan niet goed tegen het huilen, en dat is logisch want haar hele lijf reageert op de kleine en daar moet zij mee om leren gaan.
Morgen nog een keertje kijken en de auto terug brengen. Zondag weer terug naar mijn eigen baby’s. Ik ben er echt aan toe om weer lekker in mijn eigen bedje te slapen. En al mijn beestjes weer te zien en knuffelen.
Groetjes Diane.