Van hoefjes is nog niet veel terecht gekomen. Het weer wisseld van lekker naar koud en nat. Zo sneeuwt het, dan weer dooi. En hoeven knippen van natte schapen met koud weer is niet bepaald lekker. Dus we wachten het nog even af.
Kleine Rebeka wordt groot. Ze gaat overdag al zoveel mogelijk in de wei en brengen we haar daar de flesjes. Langzaam maar zeker went ze aan de groep en aan het buiten zijn. Van de week was het best wel koud, maar droog, dus hup naar buiten. Ze rent en hupt en speelt met de anderen. Maar rond twaalf uur, toen ik haar de fles ging brengen, zag ik haar rillen. Dus heb ik haar mee naar binnen genomen. Ze kroop lekker tegen de kachel om weer warm te worden, gekke geit.
De nachten is ze nog gewoon in huis. We kunnen haar niet zomaar daar laten. Ze gaat nu wel ook onder het afdak als het regent dus ze begint het te leren. Maar we willen niet het risico lopen dat ze bij het hek gaat wachten en zo koud en nat wordt. Het voordeel van buiten in de wei is dat in de avond ze zo mak als een lammetje is en er zo bij ligt.
Verder zijn we druk met de keuken. Langzaam aan begint het op een echte keuken te lijken. Omdat het toch steeds prut weer is, hebben we er een dagje bouwmarkten enzo tegen aan gegooid. En de portemonnee geleegd. Lampen, stopcontacten, achterwand en randjes e.d. gehaald. En dat is Tonnie er nu allemaal in aan het knutselen. Met af en toe mijn helpende handjes. Dat was vooral nodig met de stopcontacten. Na lang dabberen hadden we er een aantal gekocht waar we mee konden maken wat we wilden. En dat was vooral veel en verspreid. Maar toen we thuis kwamen en de volgende dag gingen uitpakken. Bleken de stopcontacten ware bouwpakketten. Daar kwamen mijn kleine vingers dus wel even van pas. Stomme dingen.
Maar het is gelukt. De achterwand hebben we er inmiddels ook al in. En nu kunnen de stopcontacten en lampen geplaatst worden.
En zo prutsen we nog maar even door. We houden nu wel alle schapen scherp in de gaten. Ik denk dat het niet heel erg lang zal gaan duren eer de eerste lammeren geboren gaan worden. Het kan zo maar zijn dat we gaan voeren en zo een klein ding ons eigenwijs aan staat te kijken. Hoewel met deze nattigheid, het best nog even mag wachten van mij.
Groetjes Diane.